WWF៖ អន្ទាក់សត្វព្រៃ ប្រមាណ ១២,៣លាន ត្រូវបានរកឃើញនៅកម្ពុជា និងប្រទេស២ទៀត

2020-07-10 08:03:19
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ពាណិជ្ជកម្ម

របាយការណ៍ថ្មីមួយរបស់អង្គការ WWF បានក្រើនរំលឹកថា ការដាក់អន្ទាក់បានក្លាយជាវិបត្តិ និងបង្កហានិភ័យធ្ងន់ធ្ងរដល់សត្វព្រៃដែលកំពុងរស់នៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ក៏ដូចជាបង្កហានិភ័យនៃការចម្លងមេរោគពីសត្វទៅមនុស្សថែមទៀតផង។ តាមរយៈរបាយការណ៍នេះ វាជាលើកដំបូងហើយ ដែលគេបានប៉ាន់ប្រមាណអំពីចំនួនអន្ទាក់នៅក្នុងតំបន់ការពារធម្មជាតិ ដែលស្ថិតក្នុងប្រទេសមួយចំនួនក្នុងតំបន់ ក្នុងនោះក៏មានកម្ពុជាផងដែរ។

ផ្អែកលើរបាយការណ៍ដែលមានចំណងជើងថា៖ «វិបត្តិនៃការដាក់អន្ទាក់ក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ឬ Silence of the Snares: Southeast Asia's Snaring Crisis» គេបានប៉ាន់ប្រមាណថា មានអន្ទាក់ចំនួនប្រមាណ ១២,៣លាន កំពុងគំរាមកំហែងដល់ការរស់រានរបស់សត្វព្រៃនៅក្នុងតំបន់ការពារធម្មជាតិនៃប្រទេសកម្ពុជា ឡាវ និងវៀតណាម។

ភាគច្រើននៃអន្ទាក់ទាំងនេះ ត្រូវបានផលិត និងច្នៃឡើងដោយប្រើខ្សែ ឬខ្សែកាប។ ការដាក់អន្ទាក់បង្កើនឱកាសដល់មនុស្សក្នុងការប៉ះពាល់ផ្ទាល់នឹងសត្វព្រៃ ដែលវាជាទង្វើអាចបង្កលទ្ធភាពនៃការចម្លងមេរោគពីសត្វទៅមនុស្ស។ ជាក់ស្តែង ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថាសត្វជ្រូកព្រៃ សំពោច និងសត្វពង្រូលស្ថិតក្នុងចំណោមសត្វច្រើនប្រភេទទៀតដែលជាគោលដៅនៃការដាក់អន្ទាក់ ហើយសុទ្ធសឹងជាប្រភេទសត្វដែលបង្កហានិភ័យខ្ពស់បំផុតនៃការចម្លងមេរោគ។

លោក Stuart Chapman ប្រធានកម្មវិធីសត្វខ្លាប្រចាំតំបន់នៃអង្គការ WWF មានប្រសាសន៍ថា៖ «អន្ទាក់បានសម្លាប់ និងបង្ករបួសធ្ងន់ធ្ងរដល់ជីវិតសត្វព្រៃដោយមិនរើសប្រភេទឡើយ។ អន្ទាក់នេះហើយដែលបាននឹងកំពុងបំផ្លាញជីវិតសត្វព្រៃសំខាន់ៗ ចាប់ពីសត្វខ្លាធំ និងសត្វដំរីអាស៊ី រហូតដល់សត្វពង្រូល និងសត្វសំពោច។ សត្វព្រៃអាចបន្តរស់បាន លុះត្រាតែរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសក្នុងតំបន់ ចាត់វិធានការបន្ទាន់ចំពោះវិបត្តិអន្ទាក់នេះ»។

តម្រូវការសាច់សត្វព្រៃ និងផលិតផលសត្វព្រៃរបស់មនុស្សរស់នៅតំបន់ទីក្រុងសម្រាប់ភាពស៊ីវិល័យជាកត្តាជំរុញឱ្យការដាក់អន្ទាក់ដើម្បីចាប់សត្វព្រៃកើនឡើង ហើយបានបង្កហានិភ័យដល់ថនិកសត្វរស់នៅលើគោកក្នុងតំបន់ប្រមាណជាង ៧០០ប្រភេទ។

របាយការណ៍ដដែលបានបង្ហាញថា មានអន្ទាក់សរុបចំនួន ២៣៤ ២៩១ ត្រូវបានដោះនិងប្រមូលចេញពីក្នុងតំបន់ការពារធម្មជាតិចំនួន៥ នៅកម្ពុជា គិតចាប់ពីឆ្នាំ២០១០ ដល់ ២០១៩។

លោក សេង ទៀក នាយកអង្គការ WWF កម្ពុជា លើកឡើងថា៖ «អន្ទាក់ជាកត្តាគំរាមកំហែងចម្បងចំពោះការរស់រានរបស់សត្វខ្លាធំនៅក្នុងតំបន់ ហើយវាក៏ជាកត្តារួមចំណែកដ៏ធំមួយដល់ការដែលគេសន្មតថាសត្វខ្លាធំនេះ បានបាត់បង់ទៅហើយពីក្នុងព្រៃធម្មជាតិក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ឡាវ និងវៀតណាម»។

វិបត្តិអន្ទាក់នេះ ក៏ជាកត្តាសំខាន់មួយដែលនាំឱ្យមានការថយចុះនូវចំនួនប្រភេទសត្វស៊ីសាច់ជាអាហារមួយចំនួនទៀតដែរ នៅក្នុងតំបន់ការពារធម្មជាតិ ដែលគាំទ្រដោយអង្គការ WWF ដូចជា សត្វខ្លារខិន ខ្លាពពក និងសត្វឆ្កែព្រៃ ព្រមទាំងប្រភេទសត្វជាចំណីរបស់ពួកវាដូចជា ទន្សោង ឈ្លូស ជ្រូកព្រៃ ខ្ទីង រមាំង និងសត្វប្រើស។

លោក សេង ទៀក បញ្ជាក់ថា ការដកអន្ទាក់ចេញពីព្រៃតែមួយមុខនៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ។ ការពង្រឹងបទបញ្ញត្តិច្បាប់បន្ថែមទៀត ការបង្កើនប្រសិទ្ធភាពក្នុងការអនុវត្តនីតិវិធីតុលាការ និងការដាក់ទោសទណ្ឌឱ្យធ្ងន់ធ្ងរដល់ជនល្មើសច្បាប់ គឺចាំបាច់ណាស់ដើម្បីបញ្ចប់ការធ្វើពាណិជ្ជកម្មសត្វព្រៃដែលជាគោលដៅនៃការដាក់អន្ទាក់ ជាពិសេសពពួកថនិកសត្វមានក្រចកជើងចំពាម ពពួកបក្សី និងពពួកល្មូនផ្សេងទៀត ដែលមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការចម្លងមេរោគដល់មនុស្ស។

វិបត្តិបង្កដោយកូវីដ១៩ បានបង្ហាញឱ្យឃើញថា ត្រូវតែមានផ្លាស់ប្តូរជាលក្ខណៈប្រព័ន្ធ ដើម្បីដោះស្រាយកត្តាចលករដែលនាំឱ្យមានការរាលដាលជំងឺជាសកល។ នៅក្នុងសោកនាដកម្មនេះ ក៏មានកាលានុវត្តភាពមួយសម្រាប់ផ្សះផ្សាទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សជាមួយធម្មជាតិឡើងវិញ និងដើម្បីបន្ធូរបន្ថយហានិភ័យនៃការរាលដាលជំងឺផ្សេងទៀតនាពេលអនាគត៕

ប្រភព៖ អង្គការ WWF