ប្រវត្តិខ្លះៗអំពីការប្រកបរបរផលិតសម្បកណែម នៅភូមិមួយក្នុងខេត្តបាត់ដំបង

2018-12-02 04:33:14
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ពាណិជ្ជកម្ម

ការផលិតសម្បកណែម អ្នកនៅឃុំដូនទាវ ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង មានច្រើនជំនាន់មកហើយ ប៉ុន្ដែបច្ចុប្បន្នភាព មានអ្នកនៅផលិតច្រើនដូចមុនឬទេ? ថ្ងៃនេះក្រុមការងារផ្លូវទៅស្រុកវគ្គ ២ នឹងបង្ហាញរូបភាពត្រួស របស់អ្នកភូមិ ដែលកំពុងផលិតសម្បកណែម ដូចខាងក្រោមនេះ៖

១- ការផលិតសម្បកណែម គឺជារបរដែលអ្នកឃុំដូនទាវ ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង តែងនិយមធ្វើស្ទើរគ្រប់ផ្ទះ ជាច្រើនជំនាន់ណាស់មកហើយ។ នៅជំនាន់ក្រោយឆ្នាំ១៩៧៩ ការផលិតសម្បកណែមនៅក្នុងឃុំនេះ មានចំនួនជាង២០០គ្រួសារ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន មានគ្រួសារតែជាង៦០ប៉ុណ្ណោះ ដែលនៅប្រកបរបរនេះ។

២- ក្នុងចំណោមអ្នកផលិតសម្បកណែមដែលនៅសេសសល់ អ្នកស្រី មុំ ហួត វ័យ៦៦ឆ្នាំ គឺជាអ្នកផលិតសម្បកណែមដ៏លេចធ្លោម្នាក់នៅភូមិសម្បកណែម ក្នុងឃុំដូនទាវ។ អ្នកស្រីចាប់ផ្ដើមផលិតសម្បកណែមតាំងពីជំទង់មកម្ល៉េះ។

៣- ក្មួយបង្កើតរបស់ អ្នកស្រី មុំ ហួត កំពុងចម្អិនសម្បកណែម ដោយដួសទឹកម្សៅអង្ករខាប់ៗ យកទៅវែកឱ្យស្តើងនៅលើផ្ទាំងក្រណាត់ ដែលគេចងនៅលើមាត់ឆ្នាំងដែលមានទឹកដាំពុះ។ អ្នកវែក (អ្នកចំហុយ) គឺជាមនុស្សសំខាន់ម្នាក់នៅក្នុងសង្វាក់ផលិតកម្មសម្បកណែម។ បរិមាណសម្បកណែមដែលផលិតបានក្នុងមួយថ្ងៃ គឺអាស្រ័យទៅលើភាពប៉ិនប្រសប់របស់អ្នកវែកនេះហើយ។

៤- បន្ទាប់ពីចំហុយឆ្អិនហើយ សម្បកណែមត្រូវបានគេយកទៅហាលនៅលើបន្ទះរនាប (អ្នកឃុំដូនទាវ ហៅបន្ទះរនាបនេះថា ពិន) ធំមួយ។ ក្នុងមួយពិន គេអាចហាលបានសម្បកណែម ពី៦០ទៅ៧០បន្ទះ។

៥- ក្មួយប្រុសរបស់អ៊ំ មុំ ហួត កំពុងលើកពិនដែលពេញដោយសម្បកណែម ទៅហាលនៅចំហៀងផ្ទះរបស់គាត់។ ការហាលសម្បកណែមពឹងផ្អែកលើព្រះអាទិត្យទាំងស្រុង។ រដូវប្រាំង សម្បកណែមហាលឆាប់ស្ងួតជាងរដូវវស្សាដែលមិនសូវសម្បូរពន្លឺថ្ងៃហើយភ្លៀងច្រើន។

៦- នៅពេលរសៀល ឬពេលដែលសម្បកណែមស្ងួតល្អហើយ អ៊ំ មុំ ហួត ចាប់ផ្ដើមបកសម្បកណែមចេញពីពិន ហើយយកទុកមួយអន្លើ មុននឹងត្រូវយកទៅហាលទឹកសន្សើមដើម្បីឲ្យសម្បកណែមស្រពាប់ល្អ ងាយស្រួលទុកដាក់៕

អត្ថបទ៖ ក្រុមការងារផ្លូវទៅស្រុក